Το ψιλικατζίδικο του Παιδή και το τσαγκάρικο του Σεφέρογλου μια φωτογραφία με τόσες αναμνήσεις

Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω μερικές δεκαετίες θα ανασύρουμε αναμνήσεις που το μαγαζάκι αυτό ήταν σημείο συνάντησης παιδιών και μεγάλων. Το ψιλικατζίδικο τού Κώστα Παιδή, “ο Κώτσιος”, ο χρόνος το σεβάστηκε και είναι ακόμα στην ίδια θέση, με τα ίδια παράθυρα και την πόρτα. Ακόμα και το χρώμα ξεθωριασμένο αναδύει γλυκιές αναμνήσεις.

Μια σταλιά μαγαζάκι, αλλά τα είχε όλα. Με ένα  ξύλινο  μέτρο κατέβαζε αυτά που ήταν ψηλά. Ο πάγκος μπροστά ίσα που άφηνε ένα μικρό διάδρομο για να μπεις. Από μπροστά σου καραμέλες θυμάστε αυτές της βουτύρου με την αγελαδίτσα… Παιχνίδια, που κρεμόντουσαν από την οροφή, είδη κομμωτηρίου, είδη πρώτης ανάγκης, ξηροί καρποί ένας Σκλαβενίτης σε μικρό μέγεθος, πιο μικρό δεν υπάρχει.

Εκεί γινόταν οι αγορές περιοδικών της εποχής. Μανίνες ,Κατερίνες, Μπλεκ, Μικρός Σερίφης, Μίκυ Μάους παλιά τα οποία αγοράζαμε. Αφήστε τις ανταλλαγές των περιοδικών.

Τα χρόνια περνούσαν και ο Κώτσιος εκεί μέσα έβαζε καινούργια πράγματα που είχε ανάγκη η καταναλωτική κοινωνία. Όταν κάτι  έλειπε από το σπίτι το “μότο” ήταν πετάξου στον Κώτσιο να μου πάρεις αυτό. Εάν ήταν προϊόν σε σούπερ μάρκετ θα το χαρακτήριζα όπως τα προϊόντα που προσφέρονται πολλά σε συσκευασία του ενός. Όρθιος πίσω από τον πάγκο με το ροδαλό ευγενικό του πρόσωπο είχε δίπλα του μια παλιά τύπου ζυγαριά με τα δράμια. Νομίζω ότι το πρόλαβαν πολλές γενιές και όλοι θα έχουν να προσθέσουν κάτι από δικές τους μνήμες γι αυτό το τοσοδούλικο μαγαζάκι.