“Πέθανε ο 53χρονος που εγκλωβίστηκε σε σπηλιά στους Γόννους Λάρισας, αναζητώντας –σύμφωνα με τις πληροφορίες– κρυμμένες λίρες.

Η πολύωρη επιχείρηση απεγκλωβισμού του από την ΕΜΑΚ και την Πυροσβεστική, σε σημείο κοντά στην Καλλιπεύκη, ολοκληρώθηκε το βράδυ της Τρίτης, ωστόσο ο άνδρας ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του και λίγο αργότερα υπέκυψε. Με καταγωγή από τον Πτελεό Μαγνησίας, είχε παγιδευτεί σε άνοιγμα περίπου 25 μέτρων, όπου φαίνεται πως επιχειρούσε ανασκαφή με την παρέα του.

Σύμφωνα με την παράδοση, το σπήλαιο θεωρείται «στοιχειωμένο» από θρύλο που μιλά για θαμμένο θησαυρό. Στο σημείο βρίσκονταν τρία άτομα. Ένας 77χρονος από τον Αλμυρό, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών, εμφάνισε δύσπνοια, διακομίστηκε στο νοσοκομείο και πλέον κρατείται από τις αρχές, ενώ οι άλλοι δύο εγκατέλειψαν το σημείο και αναζητούνται για κατάθεση.

Η Αστυνομία ερευνά όλα τα ενδεχόμενα, με το σενάριο της παράνομης χρυσοθηρίας να βρίσκεται στο επίκεντρο.”

Το περιστατικό αυτό δεν είναι μεμονωμένο. Η Ελλάδα έχει μακρά ιστορία θρύλων και παραδόσεων γύρω από κρυμμένους θησαυρούς, οι οποίοι εξακολουθούν να γοητεύουν και να παρασύρουν ανθρώπους σε επικίνδυνες αναζητήσεις. Από τα αρχαία κτερίσματα και τα οθωμανικά πεντόλιρα μέχρι τις λίρες της Κατοχής, οι ιστορίες για θαμμένα πλούτη παραμένουν ζωντανές και τροφοδοτούν τη δράση χρυσοθήρων σε όλη τη χώρα. Ποιοι είναι λοιπόν οι θησαυροί που αναζητούνται πιο συχνά;

Σύμφωνα με τους “ειδικούς” υπάρχουν 7 βασικές κατηγορίες:

Αρχαία κτερίσματα: Η συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να ενταφιάζουν τους νεκρούς με προσωπικά αντικείμενα άφησε πίσω της πλήθος κρυμμένων πολύτιμων ευρημάτων, τα οποία αποτελούν συχνά στόχο αρχαιοκαπήλων ή επίδοξων «κυνηγών».

Οθωμανικό χρυσό: Πολλοί Τούρκοι διοικητές, λίγο πριν την αποχώρησή τους από τις απελευθερωμένες περιοχές, έκρυψαν χρυσά νομίσματα με την προσδοκία ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία θα ανακτήσει τα εδάφη και θα μπορέσουν να πάρουν τον θησαυρό τους πίσω.

Χρυσές λίρες:  Κατά την Κατοχή και τον Εμφύλιο, οι Βρετανοί έστελναν με αλεξίπτωτα βαρελάκια γεμάτα χρυσές λίρες προς τις αντάρτικες οργανώσεις (ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, Ψαρρός, ΕΛΑΝ).

Θησαυροί πολέμων και Κατοχής: Μύθοι για γερμανικά λάφυρα που χάθηκαν σε λίμνες και φαράγγια, καθώς και για χρήματα δωσίλογων που δεν ανακτήθηκαν ποτέ.

Ναυάγια με πολύτιμα φορτία: Από βυζαντινά και βενετσιάνικα καράβια με νομίσματα και κοσμήματα έως πλοία της Κατοχής που βυθίστηκαν με πολύτιμα μεταφορικά μέσα. Οι ελληνικές θάλασσες θεωρούνται «θησαυροφυλάκια» για τους παράνομους δύτες.

Θησαυροί ληστών και κλεφταρματολών: Δεκάδες παραδόσεις για θαμμένα πλούτη κλεφτών και ληστών σε σπηλιές ή μοναστήρια. Ο πιο γνωστός θρύλος είναι ο «θησαυρός του Νταβέλη» στην Πεντέλη, αλλά αντίστοιχες ιστορίες υπάρχουν σε Ρούμελη, Ήπειρο και Μακεδονία.

Σύμφωνα με παλιό ρεπορτάζ των Νέων (1998), οι πιο γνωστές περιοχές-στόχοι ήταν ο θησαυρός του Αλή Πασά στα Γιάννενα, τα κοιτάσματα χρυσού στο Παγγαίο, οι πλαγιές του Ολύμπου αλλά και τοπικές ιστορίες όπως στους Γόννους της Λάρισας ή στους Ωρεούς της Εύβοιας, όπου κάτοικοι έσκαβαν μέχρι και σε πλατείες ή παραλίες για να βρουν «θαμμένα βαρελάκια».

Το πρώτο βήμα για να ελεγχθεί ένας χάρτης είναι η αντιπαραβολή με επίσημους στρατιωτικούς χάρτες της περιοχής, χωρίς αυτό να εγγυάται γνησιότητα. Οι αντάρτες συνήθιζαν να παραπλανούν με επίτηδες λανθασμένα σημάδια, ώστε αν χαθεί ο χάρτης να μην αξιοποιηθεί από τρίτους.

Έτσι, ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα, το «κυνήγι θησαυρών» παραμένει ένα μείγμα λαϊκής φαντασίας, ιστορικής μνήμης και, συχνά, επικίνδυνης εμμονής.

πηγή: mikropragmata.lifo.gr