Τον τελευταίο καιρό — για την ακρίβεια, τους τελευταίους μήνες  παρατηρούμε μια έντονη κινητικότητα στο τοπικό ψηφιακό τοπίο του Τυρνάβου.

Σελίδες γνωστές που μέχρι πρότινος δεν είχαν και πολύ επαφή με την καθημερινότητα της περιοχής, ξαφνικά «παίρνουν φωτιά»: κοινοποιήσεις, σχόλια, αντιδράσεις, ακόμα και έντονη κριτική… κυρίως όταν κάποιο άρθρο δεν συμβαδίζει με την επίσημη γραμμή.

Στην αρχή το παρακολουθούσαμε σιωπηλά. Ύστερα, με περιέργεια. Τώρα, απλώς… γελάμε. Γιατί αυτό το ξαφνικό κύμα “ενδιαφέροντος” μοιάζει πιο πολύ με επιχείρηση στρατηγικής προώθησης συγκεκριμένων προσώπων και θέσεων, παρά με γνήσιο ενδιαφέρον για τα κοινά του Τυρνάβου. Μιλάμε για άτομα που αν τους ρωτήσεις πού βρίσκεται ο Τύρναβος, θα σου πουν “πάνω στο βουνό”. Άτομα που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στην πόλη. Και όμως, ξαφνικά, γίνονται οι πιο ένθερμοι σχολιαστές και κριτές.

Μακάρι, πραγματικά, να υπήρχε τέτοια συμμετοχή και ενδιαφέρον από τον κόσμο. Μακάρι ο κόσμος να ήταν αληθινός και να μην περιοριζόταν σε «εντολές» πίσω από πληκτρολόγια. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε ίσως να γέμιζε και κανένα μαγαζί στον Τύρναβο — γιατί, για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, τα περισσότερα παραμένουν άδεια.

Και επειδή δεν είμαστε αφελείς, ξέρουμε καλά πως όλη αυτή η ψηφιακή «αγάπη» δεν είναι τυχαία. Τα λεφτά στα τρολ με το μήνα φαίνεται πως πιάνουν τόπο και είναι πολλά, αλλά ποιος τα πληρώνει; Το ερώτημα είναι: πόσο αντέχει να βλέπει ο κόσμος αυτό το έργο ξανά και ξανά, χωρίς να αγανακτεί;

Για εμάς, η απάντηση είναι μία: Ο Τύρναβος χρειάζεται πραγματικούς ανθρώπους, παρόντες, ενεργούς, όχι τρολάκια που εμφανίζονται κάθε φορά που πρέπει να εξυπηρετηθεί μια πολιτική σκοπιμότητα.