Με μια ματιά
- test – Η Κομματικοποίηση των Συλλόγων: Εμπόδιο ή Πρόοδος για την Τοπική Κοινωνία;
- test -Νέα ώθηση στον μητρικό θηλασμό από τον Δήμο Τρικκαίων με το πρόγραμμα «Αμάλθεια»
- Δευτεροτριτοτέταρτος ο Χάρης Δούκας στην Αττική – Γιατί άραγε;
- Αναμνήσεις μια άλλης εποχής: Τότε που τρέχαμε στο περίπτερο να πάρουμε τηλέφωνο…
- H NASA στη πιο σημαντική ανακάλυψη για τη Γη όπως η βαρύτητα – Κάτι παίζει στους πόλους
Τα Ταμπάκικα της Λάρισας μια συνοικία με ιστορία !
ByKarolina
Ταμπάκικα πλημμυρισμένα Γιολδάσης Δημήτρης (1897-1993)
Μια συντεχνία που είχε σημαντικό ρόλο στη Ελλάδα του 19ου αιώνα ήταν αυτή των Βυρσοδεψών ,η παρουσία τους έντονη στα νησιά Σύρο, Χίο, Σάμο Ρόδο ,αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα (Λάρισα, Τρίπολη, Ιωάννινα, Άμφισσα).
Ο χώρος που επέλεγαν οι επαγγελματίες βυρσοδέψες λόγω της άσχημης μυρουδιάς που ανάδυαν τα δέρματα ήταν στα περίχωρα της πόλης και δίπλα σε ποτάμια .
Στην Ελλάδα η βυρσοδεψία ονομαζόταν ταμπάκικα ,τούρκικη κληρονομιά η λέξη, και έτσι σε πολλές περιοχές της Ελλάδας έχουμε συνοικίες με το όνομα αυτό .
Στη Λάρισα η συνοικία αυτή ,τα παλιά “Ταμπάκικα ή Ταμπαγλί”, σήμερα λέγονται Αμπελόκηποι , η θέση της δίπλα στο ποτάμι, που πολλές φορές όταν γέμιζε νερά ορμητικά και θυμωμένα ξεχείλιζε και βούλιαζε η περιοχή στα νερά και στη λάσπη.
Το όνομα Ταμπάκικα διατηρήθηκε έως και λίγο μετά τον πόλεμο του 1940,μετά λόγω των ελάχιστων αμπελιών που υπήρχαν πίσω από τον Πηνειό ονομάσθηκε Αμπελόκηποι.
Φτωχή γειτονιά με λίγους κατοίκους που υπομονετικά ανάπνεαν κάθε μέρα το γεμάτο αέρα από τη μπόχα ,που ανάδυαν τα κατεργασμένα δέρματα.
Χαμόσπιτα ,σοκάκια στενά, αλάνες ,νταβατζήδες ,ιέρειες του έρωτα συνέθεταν το παζλ της συνοικίας που κράτησε ίσαμε το 1930 ,τότε οι επαγγελματίες που άνοιξαν μαγαζιά στη περιοχή ζήτησαν από τους αρμόδιους να καθαρίσουν την περιοχή.
Εκεί άνοιξε το πρώτο παγοποιείο και ο πρώτος μύλος και ανάμεσα τους η εκκλησία της Ζωοδόχου πηγής με την εικόνα που φανερώθηκε με τρόπο θαυμαστό.
Το 1876 στη σημερινή θέση του Ναού ο ιδιοκτήτης του χώρου ήθελε να φτιάξει ένα βυρσοδεψείο ,ξεκίνησε τις εργασίες μέχρι που ξαφνικά άρχισε να αναβλύζει νερό από τη γη και μέσα από φανερώθηκε η εικόνα της Παναγίας.
Την επόμενη χρονιά στο σημείο που φανερώθηκε η εικόνα κτίσθηκε ένα εκκλησάκι το «Παρεκκλήσιον Φανερωμένης» ή «Παρεκκλήσιον Ταμβάκικα»
Μετά από λίγο καιρό και την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε μία μοναχή ονόματι Θεοφανία, αποφασισμένη να εργασθεί αμισθί στο παρεκκλήσιο και τα μνήματα του μικρού κοιμητηρίου. Η Θεοφανία εγκαταστάθηκε ένα μικρό κελί κοντά το παρεκκλήσι όπου έκανε και τον μοναχικό της κανόνα.
Πρώτα ο Κύριος και μετά η Παναγία ήρθε στο όνειρο της και την υπέδειξε ότι στο σημείο που είναι το μαγγανοπήγαδο ,στο πάτο υπήρχε μια εικόνα .
Η θεοσεβούμενη μοναχή εξιστόρησε τα όνειρα της στον παπά του ναού και μετά στον επίσκοπο Νεόφυτο ο οποίος έδωσε εντολή να αντλήσουν τα νερά από το πηγάδι.
Έτσι και έγινε ,μια μέρα με λαμπρή τελετή ξεκίνησε η άντληση των νερών και πράγματι στο πάτο του πηγαδιού μέσα στις λάσπες βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας πο σήμερα βρίσκεται στο ναό που κτίσθηκε στη θέση του παλιού.
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας όπως ήταν όταν βρέθηκε και μετά όπως στολίστηκε με ασημένιο πουκάμισο.
Το 1880 το παρεκκλήσι έδωσε τη θέση στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής , για την αποπεράτωση του βοήθησαν όλοι και κυρίως οι ταμπάκηδες , οι σαμαράδες, οι τσαρουχάδες και όσοι άλλοι δραστηριοποιούνταν στην περιοχή. Η εκκλησία ήταν εκεί μέχρι τον σεισμό του 1941 , που προκάλεσε ζημιές αφού το καμπαναριό έγινε ένα βουνό πέτρες χώμα καθώς σωριάστηκε χάμω, και οι τοίχοι βαριά τραυματισμένοι αλλά όρθιοι.
Οι ζημιές αποκαταστάθηκαν και το 1950 ένα νέο καμπαναριό κόσμησε την εκκλησία μέχρι το 1992 , όπου ο ναός κατεδαφίστηκε και στη θέση του ανοικοδομήθηκε ο νέος.
