Τις τελευταίες ημέρες ήρθε στη δημοσιότητα η ηχογραφημένη συνομιλία του Πάνου Καμμένου με τον φερόμενο ως αρχηγό της λεγόμενης «κρητικής μαφίας».

Το υλικό διέρρευσε μέσα από δικαστική έρευνα και κυκλοφόρησε στα μέσα ενημέρωσης, προκαλώντας σοκ και πολλά ερωτήματα για τον ρόλο και τις διασυνδέσεις ενός πρώην υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Από τη συνομιλία ξεχωρίζουν τρεις χαρακτηριστικές φράσεις:

• «Ξαναρχόμαστε τον Νοέμβριο» – με ποιον αγκαζέ; Με τον Αλέξη;

• «Δίπλα μου είναι τώρα η Κίμπερλι· αν εξαρτάται από τους Αμερικανούς, το κανονίζω» – υπαινιγμός για ξένες επιρροές.

• «Το βλαμμένο θα φύγει» – μια προσβλητική αναφορά που δείχνει το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης.

Πέρα από το ύφος, το περιεχόμενο αυτών των φράσεων εκθέτει συνολικά το πολιτικό σύστημα. Δεν είναι μόνο οι υπαινιγμοί για επιστροφή στην εξουσία ή οι αναφορές σε αμερικανική «έγκριση». Είναι κυρίως η αποκάλυψη ενός τρόπου σκέψης που συνδέει την πολιτική με παρασκηνιακές συναλλαγές και διαλόγους με ανθρώπους του υποκόσμου.

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο αν θα επαληθευτούν» τα λεγόμενα του κ. Καμμένου. Το κρίσιμο είναι αν η Ελλάδα θα συνεχίσει να ανέχεται μια πολιτική σκηνή που μυρίζει βούρκο ή αν θα απαιτήσει επιτέλους διαφάνεια, αξιοπρέπεια και πραγματική δημοκρατία.