Μπαργιώτας: Το ΠΑΣΟΚ περνάει κρίση πολιτικής ταυτότητας

Όλοι θεωρούν ότι το ΠΑΣΟΚ περνάει κρίση ηγεσίας. Στην πραγματικότητα είναι η βαθύτατη κρίση πολιτικής ταυτότητας που φθείρει τις ηγεσίες με ταχύτητα.

Το ΠΑΣΟΚ ελάχιστα έχει αναλύσει και επεξεργαστεί τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα και τον ρόλο που πρέπει να παίξει ένα κόμμα της προοδευτικής κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Πέρα από την αφηρημένη επίκληση της σοσιαλδημοκρατίας ως ιδεολογικής αναφοράς και την νοσταλγία του “ένδοξου” παρελθόντος (εξιδανικευμένου εντελώς και χωρίς κριτική αποτίμηση) κανενός είδους στρατηγική δεν διαφαίνεται πίσω από τις αντιπολιτευτικές κορώνες και τις πολιτικές θέσεις που αναγκάζεται να πάρει βιαστικά κάθε φορά απέναντι στα νομοσχέδια της κυβέρνησης και την επικαιρότητα. (Πολύ συχνά γεμάτο αμηχανία και με εσωτερικές αντιπαραθέσεις).

Σ αυτή τη φάση, το να δεχθεί κάνεις πως ένα “καινούργιο” πρόσωπο, ως απομηχανής Ανδρέας αρκεί για να λύσει το πρόβλημα είναι απλώς αυτοκτονικό. Στο καλό σενάριο θα ξανά καταλήξουμε εδώ ακριβώς που βρισκόμαστε σήμερα μετά τις επόμενες εκλογές και, καθώς ο καιρός που περνάει είναι κρίσιμος, τα περιθώρια θα είναι ακόμη στενότερα. Άλλωστε ο Ανδρέας θριάμβευσε ως εκφραστής μιας πολιτικής πλατφόρμας που βρισκόταν σε ανοικτή επικοινωνία με τις λαϊκές επιταγές της εποχής του. Ήταν η πολιτική της Αλλαγής που τον έφερε στο τιμόνι της χώρας. Είναι η έλλειψη μιας ανάλογης πολιτικής πλατφόρμας πάνω στην οποία σκοντάφτουμε σήμερα.

Θα προτιμούσα λοιπόν, με αυτή τη λογική, αντί για κατάθεση υποψηφιοτήτων, να δω από τα κορυφαία στελέχη κατάθεση πολιτικών προτάσεων με ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο. Αλλιώς οι εκλογές από τη βάση, πριν το Συνέδριο έχουν πάντα τον κίνδυνο, ως ανοικτές λευκές επιταγές, να σφραγιστούν συντόμως ως ακάλυπτες.

Σε ότι με αφορά πιστεύω, και το έχω πει πολλές φορες, πως το ΠΑΣΟΚ ή θα γίνει ένα ριζοσπαστικό πολιτικό κίνημα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων – με τις δυσκολίες και τις πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις που αυτό συνεπάγεται- ή δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Τους πολίτες και μαζί με αυτούς και εμένα, δεν τους αφορούν οι διαγκωνισμοί των δελφίνων σε ένα κόμμα στελεχών που οργανώνεται και δρα με στόχο τη νομή της εξουσίας εντός των πλαισίων ενός χρεοκοπημένου πρακτικά πολιτικού συστήματος. Όσοι δεν προσδοκούν να βιοποριστούν από την πολιτική και τα ψύχια που διανέμει, βλέπουν σήμερα το πολιτικό σύστημα -άρα και το σημερινό ΠΑΣΟΚ- με απέχθεια. Κανείς δεν βιάζεται να δει το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση αν δεν υπάρχει η υπόσχεση της Αλλαγής, εκτός ίσως από κάποιους που έχουν ραμμένα ηδη κοστούμια όλων των δυνατών αποχρώσεων.

Θα συνεχίσουν οι πολίτες να απέχουν, έκτος κι αν πειστούν πως το κόμμα-διάδοχος των φιλελευθέρων του Βενιζέλου και του σοσιαλισμού του Ανδρέα Παπανδρέου επιχειρεί να ξανασυνδεθεί με το ριζοσπαστικό μεταρυθμιστικο του DNA αμφισβητώντας καθεστωτικές νοοτροπίες και αποβάλλοντας τους “τεχνικούς” της εξουσίας που απλά αναζητούν όχημα ανόδου. Αν είναι να ανοίξουν οι κάλπες πρόωρα, είναι καιρός να στηρίξουμε αυτούς που φιλοδοξούν “να κάνουν” και να απομονώσουμε εκείνους που τα δίνουν όλα για

“να γίνουν”.