Ένα κείμενο που έχει συγκινήσει χιλιάδες χρήστες στα κοινωνικά δίκτυα, περιγράφει με απλότητα, ευαισθησία και αλήθεια τις ανάγκες ενός ανθρώπου που ζει με άνοια ή Alzheimer.

Μια “λίστα επιθυμιών” που δεν ζητά τίποτα άλλο από κατανόηση, αγάπη και σεβασμό — πράγματα που συχνά ξεχνάμε μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα μιας δύσκολης ασθένειας.

«Αν κάποια μέρα εμφανίσω άνοια, θα ήθελα η οικογένειά μου να κρεμάσει αυτή τη λίστα επιθυμιών στον τοίχο του σπιτιού μου. Θέλω να θυμούνται αυτά τα πράγματα…»

Το κείμενο ξεκινά με μια παράκληση που σπαράζει την καρδιά.
Μιλά για την αγωνία, τη σύγχυση και την ανάγκη για στοργή που βιώνει ένας άνθρωπος με άνοια, και γίνεται ένας οδηγός συμπόνιας για όλους όσοι φροντίζουν ή αγαπούν κάποιον που πάσχει.

Να θυμάσαι να συστήνεσαι ξανά και ξανά:

«Γεια σου μαμά, είμαι η Άννα». Μην ρωτάς ποτέ «Ξέρεις ποια είμαι;» — αυτό προκαλεί άγχος, όχι μνήμη.

Αγάπα τη δική μου πραγματικότητα:
Αν πιστεύω ότι ο σύντροφός μου ζει ακόμη ή ότι πηγαίνω για φαγητό στους γονείς μου, άφησέ με να το πιστεύω. Εκεί, μέσα στις μνήμες μου, είμαι ευτυχισμένη.

Μην προσπαθείς να με διορθώσεις.
Ο χρόνος για μένα δεν έχει πια γραμμικότητα. Το “τώρα” μου μπορεί να είναι αλλού, σε μια άλλη εποχή ή σε μια άλλη ζωή.

Αν δεν σε αναγνωρίζω, μην θυμώνεις.
Δεν φταις εσύ – ούτε εγώ. Ο εγκέφαλός μου απλώς χάνεται μέσα σε θολές αναμνήσεις.

Αν δεν μπορώ να χρησιμοποιώ μαχαιροπίρουνα, δώσε μου φαγητό για τα δάχτυλα. Μπορεί να μη θυμάμαι πώς να κόψω, αλλά ίσως θυμάμαι πώς να κρατήσω.

Αν λυπάμαι ή ανησυχώ, μην μου πεις ότι “δεν υπάρχει λόγος”. Απλώς κράτα μου το χέρι. Η παρουσία σου είναι η ηρεμία μου.

Μίλα μου όπως σε έναν ενήλικα. Η άνοια δεν σβήνει την αξιοπρέπειά μου.

Θέλω να συνεχίσω να απολαμβάνω όσα αγαπούσα. Τη μουσική μου, τα βιβλία μου, τις βόλτες, τους φίλους.

Αν γίνομαι ανήσυχη ή επιθετική, προσπάθησε να καταλάβεις τι με πονά. Πίσω από κάθε συμπεριφορά, υπάρχει ένα συναίσθημα.

Και πάνω απ’ όλα… Φέρσου μου όπως θα ήθελες να σου φερθούν αν ήσουν εσύ στη θέση μου.

Το κείμενο καταλήγει με μια υπενθύμιση γεμάτη αγάπη:

«Θυμήσου ότι είμαι ακόμα ο άνθρωπος που ήξερες και αγαπούσες.»

Μια φράση που συνοψίζει όλο το νόημα: Η άνοια μπορεί να αλλάξει τη μνήμη, αλλά ποτέ την ψυχή.

Αυτό το συγκλονιστικό μήνυμα είναι αφιερωμένο σε όλους όσους δίνουν καθημερινά μάχη δίπλα σε έναν άνθρωπο με άνοια ή Alzheimer. Σε εκείνους που παλεύουν με πόνο, αγάπη και υπομονή, να κρατήσουν ζωντανό κάτι πολύ μεγαλύτερο από τη μνήμη — την ανθρωπιά.

Προς τιμήν όλων όσων αγαπήσαμε και χάσαμε, και όσων συνεχίζουν τον αγώνα με θάρρος και τρυφερότητα.