Η υπομονή του αγρότη έχει και όρια. Για μήνες τώρα, οι άνθρωποι της υπαίθρου περιμένουν να δουν το κράτος να στέκεται δίπλα τους, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στις πράξεις. Αντί γι’ αυτό, βλέπουν καθυστερήσεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, επιδοτήσεις που χάνονται μέσα στα χαρτιά και κόστη παραγωγής που ανεβαίνουν κάθε εβδομάδα.

Δεν είναι μικρό πράγμα να ζεις από τη γη σήμερα. Από το πετρέλαιο και τα λιπάσματα, μέχρι το ρεύμα και τα μεταφορικά, όλα έχουν πάρει την ανηφόρα. Και την ίδια στιγμή, πολλοί παραγωγοί περιμένουν ακόμα να δουν τα χρήματα που δικαιούνται. Πώς να βγει η χρονιά έτσι;

Οι πρώτες πληρωμές που έγιναν πριν λίγες μέρες έδωσαν μια ανάσα, αλλά για τους περισσότερους ήταν σταγόνα στον ωκεανό. Κι αυτό γιατί, όπως λένε πολλοί, «όσοι δούλεψαν τίμια, μένουν πάντα τελευταίοι στη σειρά». Η αίσθηση της αδικίας είναι μεγάλη. Υπάρχουν αγρότες που ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκαν το σύστημα και τώρα πληρώνουν τα λάθη άλλων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να έχει αντιληφθεί το πρόβλημα και έχει ζητήσει να τρέξουν οι διαδικασίες. Όμως στην επαρχία δεν μετρούν τα λόγια – μετρούν οι πράξεις. Ο κόσμος έχει κουραστεί να περιμένει υποσχέσεις. Θέλει να βλέπει αποτέλεσμα, θέλει να νιώθει ότι το κράτος σέβεται τον κόπο του.

Η ύπαιθρος δεν ζητά προνόμια· ζητά δικαιοσύνη. Οι αγρότες κράτησαν όρθια τη χώρα στα δύσκολα και τώρα νιώθουν ξεχασμένοι. Αν η κυβέρνηση θέλει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους, πρέπει να το αποδείξει στην πράξη και να το κάνει γρήγορα.