Με συγκίνηση, περηφάνια και ειλικρίνεια μίλησε η Νικολέτα Τζιωρτζιώτη στην εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας Αγρότισσας, με τίτλο «Ρίζα Ανθεκτικότητας – Πηγές Ανάπτυξης».

Μια βραδιά που δεν ήταν απλώς γιορτή, αλλά φόρος τιμής στις γυναίκες της υπαίθρου, σε εκείνες που με τον κόπο, την ψυχή και την πίστη τους κρατούν ζωντανή τη γη, την οικογένεια και τον τόπο.

«Η γυναίκα της υπαίθρου είναι η ψυχή της γης»

Από τα πρώτα της λόγια, η κ. Τζιωρτζιώτη ευχαρίστησε όλους όσοι βρέθηκαν στην εκδήλωση, επισημαίνοντας πως η παρουσία τους αποτελεί στήριξη και αναγνώριση για αυτές τις γυναίκες-ηρωίδες που ποτίζουν τη γη με τα χέρια τους και δίνουν ζωή με την καρδιά τους.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Η Παγκόσμια Ημέρα Αγρότισσας δεν είναι μόνο γιορτή. Είναι στάση ζωής, είναι ιστορία, είναι ψυχή. Είναι τιμή σε εκείνες που στάθηκαν στα χωράφια, στις αυλές, στα μαντριά και κράτησαν όρθιο τον τόπο όταν όλα γύρω λύγιζαν».

Από το χθες στο σήμερα και στο αύριο

Η ομιλία της ήταν ένα ταξίδι τριών εποχών, μια αναδρομή στη γυναίκα της υπαίθρου του χθες, του σήμερα και του αύριο. Η γυναίκα του χθες ήταν εκείνη που ξυπνούσε με το φως του ήλιου και τέλειωνε τη μέρα της με το φως του φεγγαριού. Δούλευε τη γη, μεγάλωνε παιδιά, φρόντιζε ζώα και μέσα στις κακουχίες χαμογελούσε. Ήταν η ρίζα και το στήριγμα. «Αν σήμερα στεκόμαστε εδώ, είναι γιατί εκείνη άντεξε. Γιατί εκείνη έσπειρε το μέλλον μας», τόνισε η ομιλήτρια.

Η γυναίκα του σήμερα είναι η σύγχρονη αγρότισσα που συνδυάζει πολλούς ρόλους: επιστήμονας, επιχειρηματίας, μητέρα, δημιουργός. «Η εμπειρία δεν αρκεί πια. Χρειάζεται γνώση, εκπαίδευση, εξέλιξη. Μα πάνω απ’ όλα πίστη στη γη και στο αύριο». Όσο κι αν αλλάζει ο κόσμος, η γυναίκα της υπαίθρου παραμένει η ψυχή της γης.

Η γυναίκα του αύριο, η νέα γενιά της υπαίθρου, είναι για την κ. Τζιωρτζιώτη η πηγή ανάπτυξης και η ελπίδα. «Τα νέα κορίτσια έχουν τη φλόγα και τη θέληση να πάνε τη γη πιο μακριά. Να τη δουν όχι μόνο ως εργασία, αλλά ως ζωή με αξία και προοπτική».

Το όραμα της συλλογικότητας

Μέσα από τη δική της εμπειρία, η ομιλήτρια ανακοίνωσε το όραμά της για τη δημιουργία μιας ομάδας γυναικών της υπαίθρου, μιας συλλογικότητας που θα ενώσει φωνές και δυνάμεις. «Όταν οι γυναίκες της υπαίθρου ενώνουν δυνάμεις, τότε γεννιούνται θαύματα», ανέφερε με συγκίνηση. «Όσο υπάρχουν γυναίκες της υπαίθρου… θα υπάρχει ζωή»

Κλείνοντας την ομιλία της, η Νικολέτα Τζιωρτζιώτη απέδωσε φόρο τιμής σε όλες τις γυναίκες, του χθες, του σήμερα και του αύριο. «Ας κάνουμε τη γη πηγή δύναμης, τη συνεργασία πηγή εξέλιξης και τη γυναίκα πηγή ζωής. Γιατί όσο υπάρχουν γυναίκες της υπαίθρου, θα υπάρχει μέλλον, θα υπάρχει ελπίδα, θα υπάρχει ζωή».

Μια μουσική αφιέρωση στις γυναίκες της γης

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συγκίνηση, καθώς η κ. Τζιωρτζιώτη αφιέρωσε ένα τραγούδι – τον «Ύμνο της Υπαίθρου» – σε όλες τις γυναίκες που μοχθούν, δημιουργούν και αντέχουν.
Ένα τραγούδι σε στίχους της Άννας Μπιθικώτση, μουσική του Κώστα Νικολόπουλου και ερμηνεία του Σωτήρη Δογάνη, το οποίο αφιερώθηκε με λόγια γεμάτα ευγνωμοσύνη και αγάπη:
«Η μουσική, όπως κι εμείς, γεννιέται μέσα από τη γη και ταξιδεύει με την ψυχή κάθε γυναίκας που την υπηρετεί».

Μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση, δύναμη και έμπνευση, αφιερωμένη στις γυναίκες που κρατούν ζωντανή την καρδιά της ελληνικής υπαίθρου.