Με βαθιά συγκίνηση ο συγγραφέας και πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Βερδικουσιωτών Ν. Λάρισας Θανάσης Αστερίου Δήμκος αποτίει φόρο τιμής στον αείμνηστο συμπατριώτη του Χρήστο Δημ. Μιχαλέ. Μέσα από προσωπικές μνήμες και κοινές διαδρομές δεκαετιών, ο Θαν. Δήμκος σκιαγραφεί όχι μόνο τον διακεκριμένο δημόσιο λειτουργό και εκπαιδευτικό, αλλά κυρίως τον άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στη Βερδικούσια, υπηρετώντας με ακεραιότητα, σεμνότητα και αγάπη την πατρώα γη.

Ο Χρήστος Μιχαλές υπήρξε για τους συγχωριανούς του παράδειγμα ήθους και προσφοράς, μια προσωπικότητα που τίμησε τις υψηλόβαθμες θέσεις που του εμπιστεύτηκε η πολιτεία, χωρίς ποτέ να λησμονήσει τις ρίζες του.

Γράφει ο Θανάσης Δήμκος: «Ήταν πρωί τ’ Αυγούστου, κοντά στη ροδαυγή, που έφυγε από κοντά μας το γελαστό παιδί. Ήταν πράγματι το πρωί στις 25 Αυγούστου, που μάθαμε για τον απροσδόκητο θάνατο του συμπατριώτη μας και παιδικού μας φίλου Χρήστου Δημ. Μιχαλέ. Η εφημερίδα της πόλης μας «Ε» δημοσίευσε σε σχετικό της άρθρο στις 26 Αυγούστου 2025 το πλούσιο βιογραφικό του εκλιπόντος.

Εμείς που ήμασταν συγχωριανοί – παιδικοί φίλοι, συνεργάτες και συνοδοιπόροι για 70 ολόκληρα χρόνια, θα θέλαμε να προσθέσουμε ακόμα ορισμένα στοιχεία για τον άνθρωπο – συνδικαλιστή – αυτοδιοικητικό – εκπαιδευτικό και διακεκριμένο στέλεχος του ελληνικού δημοσίου. Του δικού μας ανθρώπου Χρήστου Δημ. Μιχαλέ. Και να τονίσουμε πως ο σπουδαίος αυτός επιστήμονας τίμησε με το παραπάνω τις υψηλόβαθμες θέσεις που του εμπιστεύτηκε η ελληνική πολιτεία με εντιμότητα και υπευθυνότητα. Δεν μπήκε στον πειρασμό να χρηματιστεί και να εμπλακεί με διορισμούς των παιδιών του, των εγγονών του, των κουμπάρων και φίλων. Έφυγε με το κεφάλι ψηλά. Τίμησε τη θέση του, το ψωμί που έτρωγε, το χωριό του και τους συμπατριώτες του. Γεννήθηκε φτωχός και πέθανε φτωχότερος.

Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του, το αφιέρωσε στο αγαπημένο του χωριό, τη Βερδικούσια, και έκανε ό,τι μπορούσε για να προσφέρει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες του, είτε ως απλός πολίτης είτε ως παράγοντας του Δημοσίου, πάντοτε ανιδιοτελώς. Δεν αρνήθηκε ποτέ για την οποιαδήποτε βοήθεια στους φορείς και στους κατοίκους του χωριού. Πρωτοστάτησε μαζί με τον Χριστόδουλο Καφφέ και με άλλους Βερδικουσιώτες στην ίδρυση του Γυμνασίου στη Βερδικούσια. Στην ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Παλιάσκιας Βερδικούσιας. Στην αναστήλωση του τούρκικου φυλακίου (Καζάρμα) στη Μαμαλή. Ήταν πρόεδρος στον Σύλλογο Βερδικουσιωτών Ν. Λάρισας την περίοδο 1980-1982. Για όλους ο Χρήστος Δ. Μιχαλές είχε την πόρτα του γραφείου του και του σπιτιού του ανοιχτή και μια αγκαλιά ζεστή. Δεν κρατούσε κακία σε κανέναν, ακόμη και σ’ αυτούς που τον πίκραναν, τον αδίκησαν και τον απογοήτευσαν.

Ήταν φύλακας-άγγελος των φτωχών και των αδυνάτων. Ήταν έντιμος, ταπεινός, προσιτός, καταδεκτικός, ήρεμος, καλόκαρδος και πολύ αγαπητός με όλους. Πορεύθηκε με αξιοπρέπεια στη ζωή του και αγωνίζονταν πάντα με πάθος και αυταπάρνηση, για τα δίκαια και τα ιδανικά των συνανθρώπων του.

Ήταν ένα άγιο τέκνο που γεννήθηκε στην ευλογημένη γη της Βερδικούσιας. Είναι τιμή μας και καμάρι μας που έχουμε τέτοιους σπουδαίους συμπατριώτες. Αποτελεί για μας πρότυπο ανδρός και παραδείγματος προς μίμηση. Ο Χρήστος Δ. Μιχαλές συγκαταλέγεται στις εξέχουσες προσωπικότητες που τίμησαν και δόξασαν τον τόπο τους. Είναι τιμή μεγάλη για εμάς που γνωρίσαμε και αγωνιστήκαμε μαζί του για τις ίδιες αξίες και τα ίδια ιδανικά.

Όμως, προσπαθώντας (ο καλός μας Σαμαρείτης Χρήστος Δ. Μιχαλές) να λύσει τα προβλήματα των άλλων, άφησε πίσω του ανεκπλήρωτη μια επιθυμία, που ήταν έργο μιας ζωής. Δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την έκδοση του βιβλίου του, που αποτελείται από δύο τόμους με 1.400 σελίδες. Διάφορα γεγονότα και καταστάσεις εμπόδισαν τον Χρήστο Δ. Μιχαλέ να εκδώσει το αγαπημένο του βιβλίο και έφυγε μ’ αυτό το παράπονο, που δεν καρποφόρησε τελικά μία προσπάθεια 25 ετών. Εμείς, όμως, οφείλουμε να του κάνουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα, ως ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης, για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, για τη μέγιστη προσφορά στους συνανθρώπους του και για την τεράστια ηθική και πνευματική παρακαταθήκη που μας αφήνει, γιατί όντως ήταν ένας Βερδικουσιώτης πρώτος μεταξύ των ίσων.

Αγαπητέ μας Χρήστο. Η Βερδικούσια, οι Βερδικουσιώτες και οι πολυάριθμοι φίλοι σου σε αποχαιρετούν. Θα είσαι πάντα μέσα στις καρδιές μας και σε ευχαριστούμε γι’ αυτά που μας δίδαξες και μας πρόσφερες απλόχερα».

πηγή: eleftheria.gr