
Θοδωρής Γκούνης: «Δεν βλέπω τη δουλειά σαν δουλειά, είναι τρόπος ζωής» – «Ανατρίχιασα όταν ξαναείδα χαμόγελα στις κερκίδες του Τυρνάβου»
Ο Θοδωρής Γκούνης, επιχειρηματίας με πολυετή παρουσία στην εστίαση και πρόεδρος του Τυρνάβου 2005, μιλά στο TirnavosPress.gr για την επαγγελματική του πορεία, τα μυστικά της επιτυχίας του, αλλά και το όραμά του για την ιστορική ομάδα του Τυρνάβου.
Ιδιοκτήτης του Παπιγιόν All Day Bar, του πιο δημοφιλούς καφέ στην πιο δροσερή γωνιά της πόλης, του Tiki Bar και του Beach Bar Άνεμος στην παραλία Κατερίνης, συνδυάζει με μαεστρία επιχειρηματικότητα και προσφορά στον αθλητισμό.
Από τα πρώτα βήματα στην εστίαση
Ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. «Από τα 12 μου χρόνια δούλευα στην εστίαση, σε ένα μικρό καφενείο της πλατείας. Από εκεί πέρασα από καφετέρια σε καφετέρια, αποκτώντας εμπειρίες που με συνόδευσαν σε όλη μου την πορεία» λέει χαρακτηριστικά.
Γιατί επιχειρηματίας; «Γιατί μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω. Υπάρχει όρεξη και πάθος».
Οι δυσκολίες και το μυστικό της επιτυχίας
«Κάθε αρχή και δύσκολη. Το σημαντικό είναι ότι όλες οι δυσκολίες ξεπερνιούνται με δουλειά, με όρεξη και με ξεκάθαρο στόχο. Το μυστικό της επιτυχίας είναι απλό: να αγαπάς αυτό που κάνεις, να έχεις όρεξη και να είσαι αληθινός. Τίποτα άλλο».
Όσο για το αν έρχονται νέα εγχειρήματα; «Σίγουρα έρχεται και κάτι άλλο σύντομα» αποκαλύπτει, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέες επιχειρηματικές κινήσεις.

Αρχές και φιλοσοφία
«Η μεγαλύτερη αρχή μου είναι να είμαι αληθινός. Να αγαπάς αυτό που κάνεις, ό,τι κι αν είναι αυτό, και να μην ρίχνεις ποτέ συνεργάτη. Ο συνεργάτης σου είναι πολύτιμος».
Για την έννοια του αυτοδημιούργητου είναι ξεκάθαρος: «Αυτοδημιούργητος γίνεσαι. Άλλος γεννιέται πλούσιος, άλλος φτωχός, αλλά η διαδρομή χτίζεται από σένα».
Δεν κρύβει ότι δεν βλέπει όσα κάνει ως «δουλειά», αλλά ως τρόπο ζωής. «Δεν έχω πει ποτέ “κοίτα τι έκανα”. Για μένα είναι φυσικό να ζω έτσι».
Οι μέντορες και οι επιρροές
«Μέντοράς μου ήταν ο άνθρωπος που είχε το καφενείο όπου ξεκίνησα. Αυτός με έμαθε τα πάντα: πώς να μιλάω, πώς να συμπεριφέρομαι στον κόσμο. “Άκου, κοίτα και μην μιλάς” μου έλεγε. Δεύτερο παράδειγμα ήταν ο πατέρας μου. Κανένας άλλος».
Ο Τύρναβος 2005 – Ευθύνη και όραμα
Γιατί ανέλαβε τον Τύρναβο; «Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Μαζί με τα παιδιά της διοίκησης αποφασίσαμε να βγάλουμε την ομάδα από το τέλμα. Δεν ξέρω πού θα φτάσουμε, αλλά τουλάχιστον θα λέμε ότι προσπαθήσαμε και παλέψαμε».
Ο στόχος για φέτος είναι ξεκάθαρος: «Να ανέβουμε κατηγορία και να κάνουμε μια καλή πορεία στο κύπελλο. Αυτό γίνεται μόνο με σκληρή δουλειά από παίκτες, πολύ τρέξιμο από τη διοίκηση και υπομονή από προπονητές και τεχνικό τιμ».
Οι κερκίδες, η ομάδα και οι ακαδημίες
«Ανατρίχιασα όταν ξαναείδα χαμόγελα στις κερκίδες. Ζω για αυτό το συναίσθημα. Μπορεί να μην μπορώ να συμμετέχω στην κερκίδα, αλλά είναι μοναδικό αυτό που ακούω».
Σχετικά με το ρόλο του στην ομάδα είναι ξεκάθαρος: «Δεν μπορώ να είμαι πάνω από όλα. Η τελική απόφαση είναι δική μου, αλλά η ομάδα είναι του Τυρνάβου. Έχω εμπιστοσύνη στον προπονητή και στους παίκτες – οι περισσότεροι είναι πια Τυρναβίτες. Ο Τύρναβος είναι μια ιστορική ομάδα, ίσως η πιο ιστορική στο νομό μετά την ΑΕΛ. Θέλουμε παιδιά από τον τόπο μας και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε: να επιστρέψουν οι δικοί μας αξιόλογοι παίκτες και με το μεράκι τους να πάνε την ομάδα εκεί που της αξίζει».
Μεγάλο στοίχημα είναι οι ακαδημίες: «Ο Τύρναβος πάντα υστερούσε σε αυτόν τον τομέα. Φτιάχνουμε ακαδημίες για όλες τις ηλικίες με σωστές προπονήσεις, υποδομές, μετακινήσεις, εξοπλισμό, γυμναστές – στα πρότυπα μιας ομάδας Α’ Εθνικής».
Και δεν σταματά εκεί: «Σχεδιάζουμε και γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου, αλλά και ακαδημίες για άλλα αθλήματα, όπως μπάσκετ και πόλο. Δεν είναι εύκολο, θέλει κόπο, αλλά το παλεύουμε».
Η διαδρομή και το χαμόγελο
«Δεν θα άλλαζα τίποτα στη διαδρομή μου. Απολύτως τίποτα» τονίζει. Και συμπληρώνει: «Η όρεξη για δουλειά είναι το μυστικό. Υπάρχουν στιγμές που κουράζομαι, αλλά φροντίζω να μη φαίνεται. Πάντα με το χαμόγελο».






