Μέσα στον καύσωνα των 38 βαθμών, στη σκιά των πλατανιών στη Βρύση Τυρνάβου, μια οικογένεια Ρομά απολαμβάνει ένα πικνίκ. Η εικόνα μοιάζει ειδυλλιακή, αλλά πίσω από αυτήν κρύβονται σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν.

Όπως διακρίνεται στη φωτογραφία, δίπλα στην οικογένεια υπάρχει μια φιάλη υγραερίου 10 λίτρων, το οποίο χρησιμοποιείται για μαγείρεμα στο υπαίθριο σημείο. Όμως, η χρήση φιάλης υγραερίου σε δημόσιους χώρους απαγορεύεται ρητά, τόσο για λόγους πυρασφάλειας, όσο και για την αποτροπή κινδύνων έκρηξης – ειδικά σε χώρους που συχνάζουν οικογένειες και παιδιά.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι στην ίδια εικόνα διακρίνεται ένα μικρό αγόρι, περίπου 8-9 ετών, να καπνίζει ηλεκτρονικό τσιγάρο, με την πλήρη ανοχή των γονιών του. Πρόκειται για μια θλιβερή εικόνα, που προκαλεί ερωτήματα όχι μόνο για το γονεϊκό πρότυπο αλλά και για την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών πολιτικών ένταξης.

Η ελληνική πολιτεία διαθέτει προγράμματα και επιδόματα για την ενίσχυση της κοινωνικής ένταξης των Ρομά. Όμως, είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς:

• Υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον ένταξης από την ίδια την κοινότητα;
• Υπάρχουν έλεγχοι για την τήρηση βασικών κανόνων δημόσιας υγείας και ασφάλειας;
• Μήπως κάποιοι εκμεταλλεύονται το σύστημα χωρίς να επιδιώκουν την ουσιαστική ένταξη;

Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Είναι μια εικόνα της καθημερινότητας που πρέπει να προβληματίσει…

Η συνύπαρξη και η κοινωνική ένταξη απαιτούν δύο πλευρές να προσπαθούν. Από τη μία, το κράτος οφείλει να προσφέρει στήριξη και ευκαιρίες – από την άλλη, η ίδια η κοινότητα πρέπει να δείχνει διάθεση να ενσωματωθεί, τηρώντας βασικούς κανόνες κοινωνικής συμβίωσης.